Proponowane zmiany w opiece medycznej nad młodymi sportowcami
Minister Zdrowia w porozumieniu z Ministrem Sportu i Turystyki przygotował zmiany w opiece medycznej nad młodymi adeptami sportu, które mają wejść w życie od 1 marca br., a zawarte są w nowelizacjach trzech rozporządzeń regulujących te kwestie.
Mając na uwadze alarmujące dane o kondycji fizycznej dzieci i młodzieży, słusznym wydaje się podjęcie działań mających zachęcić do uprawiania różnych dyscyplin sportu. Jednym z elementów tych działań jest ułatwienie uzyskania orzeczenia o zdolności do uprawiania danego sportu, gdyż w wielu przypadkach stanowi to formalną przeszkodę w rozpoczęciu albo kontynuowaniu aktywności sportowej, zwłaszcza amatorskiej.
Powszechnie wiadomo, że lekarzy specjalistów medycyny sportowej jest w naszym kraju za mało. Jak podaje konsultant krajowy w dziedzinie medycyny sportowej, mamy 326 specjalistów medycyny sportowej oraz ok. 600 lekarzy posiadających certyfikat ukończenia kursu wprowadzającego do specjalizacji w dziedzinie medycyny sportowej. Mają oni uprawnienia do wydawania orzeczeń o zdolności do uprawiania konkretnej dyscypliny sportu. NFZ – w ramach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej – kontraktuje świadczenia w poradniach medycyny sportowej, w których udzielają oni świadczeń, na daleko niewystarczającym poziomie, co potwierdzają kolejki do tych poradni, gdzie czas oczekiwania na świadczenie wynosi ponad 3 miesiące. Wymusza to niejako korzystanie z odpłatnych usług lekarzy orzeczników.
Zawodnik, jak też sportowiec amator, powinni uzyskać orzeczenie o stanie zdrowia pozwalającym na uprawianie konkretnej dyscypliny sportu, a potem potwierdzać zdolność do kontynuacji, co pół roku, wykonując uprzednio określone w przepisach i zlecone przez lekarza orzecznika badania diagnostyczne i niezbędne konsultacje specjalistyczne.
Celem zmian ma być ułatwienie uzyskania orzeczenia wymaganego do uprawiania sportu i nakłonienie dzieci do czynnego uprawiania sportu.
Minister Zdrowia, przy pełnej aprobacie Ministra Sportu i Turystyki chce umożliwić wydawanie takich orzeczeń również lekarzom Podstawowej Opieki Zdrowotnej, gdy jest to możliwe na podstawie profilaktycznego badania lekarskiego oraz posiadanej dokumentacji medycznej. Gdy lekarz nie będzie dysponował określonym zakresem badań i konsultacji, skieruje pacjenta – zawodnika – do poradni medycyny sportowej.
Jednakże oprócz poszerzenia kręgu lekarzy uprawnionych do wydawania orzeczeń o zdolności do uprawiania danej dyscypliny sportu, proponuje się ograniczenie liczby obowiązkowych badań diagnostycznych i konsultacji specjalistycznych, niezbędnych do wydania takiego orzeczenia oraz zmniejszenie ich częstotliwości.
A takie rozwiązania – zdaniem lekarzy specjalistów medycyny sportowej – niosą za sobą ryzyko zaburzenia prawidłowego rozwoju organizmu, spowodowanego wysiłkiem fizycznym związanym z uprawianiem sportu, gdyż na niektórych etapach życia dziecka zachodzą tak szybkie zmiany, że wydłużenie czasu pomiędzy badaniami okresowymi do 12 miesięcy, przy jednoczesnym ograniczeniu liczby badań obowiązkowych, może być niebezpieczne dla zdrowia młodego sportowca. Ponadto wskazuje się, że lekarze Podstawowej Opieki Zdrowotnej nie mają wystarczającej wiedzy na temat obciążeń wynikających z uprawiania konkretnej dyscypliny sportu, ani o zagrożeniach i przeciwwskazaniach do podejmowania określonego rodzaju aktywności fizycznej.
Zatem zmiana trybu orzekania o zdolności do uprawiania danego sportu, de facto przekazanie nowych zadań i uprawnień lekarzom Podstawowej Opieki Zdrowotnej, bez ich wcześniejszego przygotowania, wydłużenie czasu między kontrolami stanu zdrowia młodych sportowców w połączeniu ze zmniejszeniem liczby koniecznych badań diagnostycznych, może przynieść oszczędności dla NFZ ale czy rzeczywiście przyczyni się do poprawy stanu zdrowia populacji? Czas pokaże.
menedżer służby zdrowia
