Po zmianie przepisów nikt nie będzie sprawdzał, czy lekarz cudzoziemiec będzie znał język polski w odpowiednim stopniu

Poselski projekt ustawy – opracowany podobno „w celu zapewnienia kadr” w czasie epidemii (druk sejmowy nr 763 z 17.11.2020r.) -> przewiduje bowiem propozycje „ułatwień” lekarzy cudzoziemców spoza UE -> w tym m.in. brak rzeczywistej weryfikacji znajomości języka polskiego -> budzi to uzasadnione kontrowersje z punktu widzenia bezpieczeństwa zdrowotnego pacjentów.

W projekcie przewiduje się, że:

• lekarz specjalista spoza UE będzie „potwierdzał” w drodze oświadczenia „że wykazuje znajomość języka polskiego do wykonywania powierzonego zakresu czynności zawodowych” (nowe brzmienie art. 7 ust. 2a pkt. 1 ww. ustawy o zawodach lekarza),
• lekarz bez specjalizacji nawet nie będzie musiał składać takiego oświadczenia (nowy art. 7 ust. 9 ww. ustawy o zawodach lekarza).
  Projekt nie przewiduje jakiejkolwiek weryfikacji takiego oświadczenia

Przypomnieć trzeba, że nieprzypadkowo dotychczasowy przepis „nakazywał” cudzoziemcowi wykazanie znajomości języka polskiego w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty potwierdzoną egzaminem z języka polskiego albo ukończenie studiów medycznych w języku polskim (art. 7 ust. 3 ww. ustawy o zawodach lekarza).

Celowo aktualne przepisy (rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie zakresu znajomości języka polskiego w mowie i piśmie, niezbędnej do wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 czerwca 2009 r.) przewidują, że „znajomość języka polskiego w mowie i piśmie” przez cudzoziemca nie jest tylko luźną oceną, ale musi być przez cudzoziemca opanowana w stopniu umożliwiającym:

1. stosowanie w mowie i piśmie prawidłowej terminologii medycznej (obejmującej mianownictwo anatomiczne, fizjologiczne, patofizjologiczne, stanów metabolicznych, rozpoznań, stanów chorobowych, procedur i zabiegów);
2. rozumienie tekstu pisanego (w tym korzystanie z fachowej literatury i piśmiennictwa lekarskiego oraz przepisów regulujących wykonywanie zawodu lekarza lub lekarza dentysty w RP);
3. porozumiewanie się z pacjentami, lekarzami, lekarzami dentystami i przedstawicielami innych zawodów medycznych (w szczególności poprawne przeprowadzanie wywiadów lekarskich, udzielanie przystępnych i zrozumiałych dla pacjenta porad i informacji, przekazywanie danych o pacjencie, a także czynne uczestniczenie w konsyliach i konsultacjach oraz naradach i szkoleniach zawodowych);
4. redagowanie tekstów zgodnie z zasadami gramatyki i ortografii;
5. czytelne odręczne prowadzenie dokumentacji medycznej, wypisywanie recept oraz skierowań na badania diagnostyczne i specjalistyczne oraz wydawanie orzeczeń i opinii lekarskich.

Wymóg znajomości języka polskiego przez lekarza cudzoziemca znajduje swoje uzasadnienie w potrzebie ochrony interesów pacjentów -> w celu zapewnienia właściwego kontaktu z pacjentami i członkami personelu medycznego. Jego „usunięcie” dzięki nowym przepisom niesie realne zagrożenie życia i zdrowia pacjentów na skutek błędów komunikacyjnych.

adwokat Karol Kolankiewicz

———-
Karol Kolankiewicz jest adwokatem – członkiem Pomorskiej Izby Adwokackiej w Gdańsku; współzałożyciel Instytutu – Specjaliści Prawa Ochrony Zdrowia; od 2008 roku nieprzerwanie świadczy pomoc prawną dla Okręgowej Izby Lekarskiej w Gdańsku; świadczy także usługi doradztwa prawnego dla podmiotów leczniczych; specjalizuje się w sprawach związanych z prawem medycznym i ochroną danych osobowych, jak również w sprawach karnych, odszkodowawczych oraz związanych z ochroną dóbr osobistych; prowadzi szkolenia z zakresu prawa medycznego, karnego oraz z zakresu ochrony danych medycznych; autor licznych publikacji z zakresu prawa medycznego m.in. dla Pomorskiego Magazynu Lekarskiego, Wydawnictwa Wolters Kluwer Polska, czy Wydawnictwa Wiedza i Praktyka.