W dniu 28 marca 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie standardu organizacyjnego opieki w izolatoriach, które   nakłada kolejne obowiązki na personel medyczny. Z rzeczonego rozporządzenia wynika, że opiekę zdrowotną w izolatorium zapewnia podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą w rodzaju leczenie szpitalne.

opieka w izolatorium 

W tym miejscu trzeba wskazać, że opieka w izolatorium polega na zapewnieniu:

1) pobytu w obiekcie, spełniającym kryteria określone w ww. rozporządzeniu;

2) opieki zdrowotnej personelu medycznego w zakresie określonym w niniejszym standardzie:

a) osobom, u których stwierdzono zachorowanie na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2, zwaną dalej, „COVID-19”,

b) osobom u których zachodzi podejrzenie zachorowania, jeżeli zostały przez lekarza skierowane do leczenia lub diagnostyki laboratoryjnej w kierunku wirusa SARS-CoV-2 w ramach izolacji odbywanej poza szpitalem,

c) osobom, którym lekarz zlecił izolację w warunkach domowych, które nie powinny, ze względu na możliwość zakażenia mieszkających z nimi osób z grupy podwyższonego ryzyka zachorowania na COVID-19 lub z innych przyczyn, poddać się izolacji w miejscu zamieszkania.

Mając na względzie powyższe należy zastanowić się, na jakiej podstawie personel medyczny będzie zobligowany do udzielania świadczeń medycznych w przedmiotowych izolatoriach.

delegacja pracownika 

W pierwszej kolejności należy rozważyć sytuację oddelegowania pracowników podmiotów leczniczych, osób wykonujących zawody medyczne oraz osób, z którymi podpisano umowy na wykonywanie świadczeń zdrowotnych, na podstawie decyzji wojewody bądź ministra właściwego do spraw zdrowia, do określonego podmiotu leczniczego do pracy przy zwalczaniu epidemii (art. 47 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi). Tu nie bez znaczenia jest fakt, że osoby skierowane podpisują z rzeczonym podmiotem umowę o pracę na czas skierowania wskazany w decyzji.

W przypadku, gdy podmiot leczniczy będzie zobligowany do zapewnienia opieki zdrowotnej w danym izolatorium, to osoba nim kierująca będzie mogła skierować swojego pracownika do udzielania świadczeń w izolatorium na podstawie polecenia określonego w 42 § 4 Kodeksu pracy, według, którego wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy lub płacy nie jest wymagane w razie powierzenia pracownikowi, w przypadkach uzasadnionych potrzebami pracodawcy, innej pracy niż określona w umowie o pracę na okres nieprzekraczający 3 miesięcy w roku kalendarzowym, jeżeli nie powoduje to obniżenia wynagrodzenia i odpowiada kwalifikacjom pracownika.

Analogicznie sytuacja wygląda w przypadku personelu medycznego zatrudnionego w podmiocie leczniczym, który zapewnia opiekę zdrowotną w izolatorium. Tu też pracodawca może, na podstawie powyżej wskazanej podstawy prawnej, oddelegować pracownika do innej pracy. Inaczej kształtuje się sytuacja osób, świadczących usługi medyczne na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych. W mojej ocenie, w przypadku braku odrębnych zapisów umownych, w takiej sytuacji nie można będzie skierować tych osób do świadczenia usług zdrowotnych w izolatoriach. Podstawą do tego typu działań były zmiany zawartych umów w postaci aneksów.

Tomasz Kozak
radca prawny

————–
autor od kilku świadczy pomoc prawną dla Okręgowej Izby Lekarskiej w Olsztynie; członek Okręgowej Izby Radców Prawnych w Olsztynie; lider Instytutu; od 2017r. wykładowca z zakresu prawa medycznego i prawa pracy oraz z zakresu ochrony danych medycznych; specjalizuje się w sprawach związanych z prawem medycznym, jak również w sprawach cywilnych i z zakresu prawa pracy; od 2018r. pełni funkcję Inspektora Ochrony Danych w kilku podmiotach leczniczych oraz w OIL w Olsztynie;