Newsy

Wykonywania-zawodu-przez-lekarza-z-Ukrainy.jpg

Wychodząc naprzeciw potrzebom coraz liczniejszej grupy cudzoziemców, w szczególności obywateli Ukrainy, którzy chcą wykonywać zawód lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki czy położnej w Polsce, przygotowaliśmy poradnik przybliżający podstawowe zagadnienia prawne regulujące wykonywanie tych zawodów.

W założeniu poradnik ma stanowić podstawową pomoc dla osób mających wykształcenie medyczne zdobyte w innym kraju niż Polska, chcących wykonywać zawód lekarza lub pielęgniarki w ramach naszego systemu ochrony zdrowia. Znajomość przepisów i zasad udzielania świadczeń zdrowotnych jest niezbędna dla prawidłowego sprawowania opieki nad pacjentami, w czym, mamy nadzieję, pomocny okaże się poradnik

Opracowanie zawiera omówienie:

  • aspektów formalnych poprzedzających uzyskanie prawa wykonywania tych zawodów;
  • zasadnicze akty prawne;
  • kluczowe instytucje kształtujące system opieki zdrowotnej w naszym kraju;
  • najistotniejsze kwestie odnoszące się do udzielania świadczeń zdrowotnych ww. grupy personelu medycznego.
  • podstawowe zasady wykonywania zawodów lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki i położnej;
  • wzajemne korelacje wynikające z konieczności współpracy przedstawicieli tych zawodów w procesie udzielania świadczeń opieki zdrowotnej.

Poradnik został napisany prostym językiem – w dwóch wersjach językowych (także w języku ukraińskim) –  dotychczas brak na rynku podobnej publikacji, ujmującę powyższe zagadnienia w tak usystematyzowany sposób.

 

Więcej informacji https://www.profinfo.pl/sklep/wykonywanie-zawodow-lekarza-i-pielegniarki-w-polsce-przez-medykow-z-ukrainy-poradnik-dwujezyczny,193122.html

 

 

 


shutterstock_82676311-1200x800.jpg

Lekarz przy podejmowaniu decyzji o wydaniu orzeczenia o stanie zdrowia (w tym zwolnienia lekarskiego) powinien być wolny od nacisków przełożonych, pacjentów, ich opiekunów i osób trzecich. Konieczne jest zachowanie autonomii lekarza w tych działaniach.

Przypomnieć trzeba, że wydawanie orzeczeń i opinii o stanie zdrowia jest jednym z przejawów wykonywania zawodu lekarza. Orzekanie o czasowej niezdolności do pracy powinno być realizowane z należytą starannością, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej oraz w zgodzie z zasadami etyki zawodowej.

Zgodnie z treścią art. 41 KEL każde zaświadczenie lekarskie lub inny dokument medyczny być zgodna z wiedzą i sumieniem lekarza, nadto nie może być on formułowana przez lekarza pod presją lub w oczekiwaniu osobistych korzyści.

Sposób i tryb orzekania w powyższej kwestii reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 listopada 2015 r. w sprawie trybu i sposobu orzekania o czasowej niezdolności do pracy, wystawiania zaświadczenia lekarskiego oraz trybu i sposobu sprostowania błędu w zaświadczeniu lekarskim, zgodnie z którym:

  • wydanie orzeczenia następuje po przeprowadzeniu postępowania diagnostyczno-leczniczego;
  • przy orzekaniu należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności istotne dla oceny stanu zdrowia i upośledzenia funkcji organizmu powodujące czasową niezdolność do pracy;
  • należy uwzględnić rodzaj i warunki wykonywanej pracy;
  • wydanie orzeczenia jest odnotowywane w indywidualnej dokumentacji medycznej.

Dokumentem zawierającym treść orzeczenia o czasowej niezdolności do pracy jest zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo konieczności osobistego sprawowania przez ubezpieczonego opieki nad chorym członkiem rodziny. Jest to dokument elektroniczny przekazywany za pomocą platformy PUE bezpośrednio do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, który przesyła odpowiednią informację do pracodawcy.

Zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy wystawia się:

  • wyłącznie po przeprowadzeniu bezpośredniego badania stanu zdrowia ubezpieczonego lub chorego członka rodziny, co nie wyklucza możliwości jego wystawienia w drodze teleporady;
  • na okres obejmujący wskazaną liczbę dni – co do zasady – rozpoczynający się po dniu badania;
  • na czas, w którym ubezpieczony ze względu na jego stan zdrowia lub stan zdrowia członka rodziny powinien powstrzymać się od pracy, jednak nie dłuższy niż do dnia, w którym jest niezbędne przeprowadzenie ponownego badania stanu zdrowia ubezpieczonego lub członka rodziny.

Znajomość podstawowych zasad orzekania i opiniowania o stanie zdrowia jest szczególnie istotna z uwagi na to, że skutkuje nabyciem uprawnień do świadczeń określonych m.in. w przepisach ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Lekarz jest zatem wystawcą swego rodzaju czeku lub weksla, na podstawie którego ubezpieczony ma dostęp np. do świadczeń pieniężnych, odszkodowań itp.

Dlatego tak bardzo istotne jest aby lekarz przy podejmowaniu decyzji w przedmiotowym zakresie był swobodny w swoich decyzjach, nie poddawał się presji i sugestiom pacjentów ani ich opiekunów, którzy nierzadko próbują wpływać na decyzję lekarza nie tylko w kwestii wydania takiego orzeczenia ale również w zakresie jego treści.

Należy podkreślić, że lekarz jest autonomiczny w tych decyzjach i przy ich podejmowaniu powinien kierować się jedynie przesłankami wyżej wskazanymi, nie uwzględniając próśb, nalegań ani żądań pacjentów bądź ich opiekunów, którzy niejednokrotnie próbują wymusić wydanie takiego orzeczenia w sytuacjach nieuzasadnionych bądź przedłużenie okresu objętego orzeczeniem albo też wydanie go „na zapas”.

Reasumując trzeba przypomnieć, że ZUS może przeprowadzać kontrolę zwolnienia lekarskiego w dwóch zakresach:

  • prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do pracy;
  • prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich.

Stwierdzenie nieprawidłowości przy orzekaniu o czasowej niezdolności do pracy może skutkować dla lekarza odpowiedzialnością karną za poświadczenie nieprawdy (art. 271 k.k.) – w przypadku, gdy działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, grozi mu nawet 8 lat więzienia.

Anna Karkut

———————————————————————
Anna Karkut – absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, Podyplomowego Studium Ekonomiki Zdrowia Uniwersytetu Warszawskiego i Podyplomowych Studiów Zarządzania w Jednostkach Samorządu Terytorialnego Wyższej Szkoły Bankowej w Gdańsku. Menedżer jednostek opieki zdrowotnej, certyfikowany audytor systemu zarządzania jakością, doświadczony Administrator Bezpieczeństwa Informacji.
Prowadzi własną działalność doradczą i szkoleniową w zakresie: kontraktowania świadczeń finansowanych ze środków publicznych oraz zasad realizacji i rozliczania umów z NFZ, praw pacjenta, ochrony danych osobowych, zarządzania jakością w opiece zdrowotnej. Świadczy usługi w zakresie zarządzania na rzecz dużych podmiotów leczniczych.
Współautorka podręcznika „Prawo medyczne dla lekarzy. Wybrane zagadnienia” (Wolters Kluwer Polska, 2021).


heart-health-1-1200x744.jpg

Ministerstwo Zdrowia w odpowiedzi na zapytanie potwierdziło prawidłowość stanowiska ISPOZ zawartego w naszej opinii prawnej.

Powyższe może pomóc wielu lekarzom, którzy w odpowiedzi na apele o ograniczenie bezpośredniej osobistej styczności z pacjentami, takie zwolnienia wystawili.

Poniżej zamieszczamy tekst odpowiedzi Min. Zdrowia oraz naszą opinię

Stanowisko DeZ w MZ

ISPOZ zwolnienie lekarskie w drodze teleporady OPINIA

Karol Kolankiewicz
adwokat, Prezes Zarządu ISPOZ

————–
od 2008 roku nieprzerwanie świadczy pomoc prawną dla Okręgowej Izby Lekarskiej w Gdańsku; specjalizuje się w sprawach związanych z prawem medycznym i ochroną danych osobowych, jak również w sprawach karnych, odszkodowawczych oraz związanych z ochroną dóbr osobistych; prowadzi szkolenia z zakresu prawa medycznego, karnego oraz z zakresu ochrony danych medycznych;


shutterstock_47950441-1200x800.jpg

W przestrzeni publicznej pojawiły się ostatnio liczne wątpliwości co do możliwości wystawienia zwolnienie lekarskiego w drodze tzw. teleporady, np. w drodze rozmowy telefonicznej, czy wideokonferencji.

Aktualnie obowiązujące przepisy prawa oraz normy Kodeksu Etyki Lekarskiej przewidują możliwość podejmowania czynności przez lekarzy, w tym badania, czy orzekania o stanie zdrowia, w drodze tzw. telemedycyny. W konkretnych przypadkach uzasadnione i dopuszczalne będzie wystawienie zwolnienia lekarskiego na podstawie informacji uzyskanych w drodze tzw. teleporady, rekomendowane jest także zapoznanie się z dokumentacją medyczną danego pacjenta.


cranium-3350798_640.png

Każdego dnia w Polsce jest wystawianych ok. 2 000 000 e-recept – w pierwszym miesiącu obowiązywania e-recepty, tj. od 8 stycznia 2020r. pacjenci otrzymali ponad 40 000 0000 e-recept. Z tej liczby najwięcej zostało wystawionych pacjentom powyżej 60 lat, zaś najstarszy pacjent, który skorzystał z e-recepty miał 111 lat.

Co bardzo ciekawe i zaskakujące zarazem – ponad 65% wszystkich e-recept wystawiły osoby uprawnione w wieku 50 lat i więcej, z czego osoby w wieku ponad 60 lat wystawiły ponad 30% e-recept (https://csioz.gov.pl/aktualnosci/szczegoly/miesiac-dzialania-e-recepty/).

Jednocześnie na początku 2020r. wystąpiły problemy z podpisywaniem e-ZLA certyfikatem ZUS. W tej sprawie ZUS w dniu 20 stycznia 2020r. wydał nawet komunikat, jak należy postępować, jednak był on dosyć skomplikowany i został mocno skrytykowany przez środowisko medyczne.

Pojawiła się także informacja, że już 1000 placówek medycznych korzysta z e-skierowania, chociaż taki obowiązek po stronie podmiotów medycznych będzie dopiero / już od 8 stycznia 2021 roku.

Na koniec warto sobie zadać pytanie dokąd mają nas doprowadzić zmiany „wymuszające” korzystanie z elektronicznych narzędzi.

W mediach pojawiła się informacja o tym, że w Chinach – w Szanghaju w terminalach wydających leki w ośrodkach zdrowia i aptekach zainstalowano oprogramowanie do rozpoznawania twarzy. Ma to zapobiec nadużyciom przy zakupie leków, zawierających środki narkotyczne (http://www.rynekzdrowia.pl/Technologie-informacyjne/Chiny-w-terminalach-wydajacych-leki-na-recepte-skanowane-sa-twarze-pacjentow,201910,7.html).
.

Karol Kolankiewicz
adwokat, Prezes Zarządu ISPOZ


od 2008 roku nieprzerwanie świadczy pomoc prawną dla Okręgowej Izby Lekarskiej w Gdańsku; specjalizuje się w sprawach związanych z prawem medycznym i ochroną danych osobowych, jak również w sprawach karnych, odszkodowawczych oraz związanych z ochroną dóbr osobistych; prowadzi szkolenia z zakresu prawa medycznego, karnego oraz z zakresu ochrony danych medycznych;



28 stycznia 2019 zarządzanie w placówce0

W ostatnich dniach zrobiło się głośno na temat pism wysyłanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, w których ZUS zobowiązywał przedsiębiorców do składania regularnych, comiesięcznych (do 15tego dnia każdego miesiąca) raportów z kontroli prawidłowości wykorzystywania w ich firmach zwolnień lekarskich. ZUS wskazał bowiem, że płatnicy składek, który ustalają prawo do zasiłków i wypacają je posiadają ustawowy obowiązek do przeprowadzania takich kontroli.

Przekaz płynący z treści tych pism oznaczał dla pracodawców (zleceniodawców) praktycznie konieczność rozpoczęcia stałego monitorowana każdego z pracowników (zleceniobiorców) przebywających na zwolnieniu. Takie działania wymagałyby jednak zaangażowania odpowiedniej liczby osób (np. zatrudnienia nowych pracowników) oraz środków finansowych (m.in. ponoszenia kosztów dojazdów do miejsc zamieszkania lub czasowego pobytu osób przebywających na zwolnieniach), co niewątpliwie spowodowałoby znaczne zwiększenie wydatków firm. Nie dziwi więc, że pisma ZUS wprowadziły spore zamieszanie wśród przedsiębiorców.


ISPOZ 2017. Wszystkie prawa zastrzeżone.