Do przychodni i do szpitala zawsze udajemy się z dowodem tożsamości
Ciągle wiele wątpliwości budzi weryfikacja tożsamości pacjenta w przychodni czy przy przyjęciu do szpitala. Pacjenci niejednokrotnie oburzają się, że personel placówek medycznych wymaga podania numeru PESEL oraz okazania dowodu osobistego lub innego dokumentu tożsamości.
Czy jest to konieczne?
Tak. Ustalenie tożsamości pacjenta poprzez weryfikację danych w oparciu o dokument ze zdjęciem (dowód osobisty, paszport, prawo jazdy, legitymacja szkolna) jest warunkiem koniecznym udzielenia świadczenia zdrowotnego – co do zasady. Wyjątkowe sytuacje to udzielanie świadczeń w stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego w rozumieniu ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz telefoniczne porady lekarskie realizowane w ramach Nocnej i Świątecznej Opieki Zdrowotnej.
Wbrew dość powszechnej opinii nie dotyczy to tylko świadczeń finansowanych przez NFZ, ale również wszelkich usług medycznych, nawet tych odpłatnych.
Osoby wykonujące zawód medyczny muszą mieć pewność co do tożsamości osoby, której udzielają świadczenia zdrowotnego również po to aby świadczenie to opisać w dokumentacji medycznej. Innymi słowy realizacja prawa pacjenta do dokumentacji medycznej obliguje podmiot wykonujący świadczenia zdrowotne do prowadzenia dokumentacji medycznej, która zawiera m.in.: oznaczenie pacjenta, pozwalające ustalić jego tożsamość: nazwisko, imię (imiona) datę urodzenia, płeć, adres zamieszkania, nr PESEL, a w przypadku pacjenta małoletniego lub całkowicie ubezwłasnowolnionego również dane przedstawiciela ustawowego. Jest to wymóg zawarty w art. 24 i 25 ustawy z dnia 6 listopada 2008r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, która określa prawa każdego pacjenta, nie tylko tego ubezpieczonego.
Drugą – nie mniej ważną – kwestią jest potwierdzenie prawa pacjenta do świadczeń finansowanych ze środków publicznych. W tym celu, w dniu wizyty u lekarza konieczne jest sprawdzenie, przy pomocy systemu eWUŚ (Elektroniczna Weryfikacja Uprawnień Świadczeniobiorców), czy pacjent takie prawo posiada. Wystarczy podać w rejestracji swój numer PESEL i potwierdzić tożsamość jednym z wyżej wymienionych dokumentów. Jeśli nawet z jakiegoś powodu eWUŚ nie potwierdza uprawnień do świadczeń, a pacjent jest przekonany, że jest ubezpieczony może złożyć oświadczenie na odpowiednim formularzu, w którym również musi wskazać na podstawie jakiego dokumentu tożsamości takie oświadczenie składa w imieniu własnym lub np. w imieniu małoletniego dziecka. Reguluje to art. 50 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Innym zagadnieniem jest sposób podawania danych osobowych w rejestracji. Podmiot leczniczy powinien tak zorganizować obsługę pacjentów aby umożliwić zachowanie poufności przekazywania danych m.in. poprzez wydzielenie odpowiednio oddalonej strefy okienka czy lady rejestracji od pozostałych oczekujących, czy też zapewnienie zasady jednej osoby przy jednym stanowisku obsługi. Pacjent podając swoje dane np. nr PESEL powinien mieć pewność, że dane te nie będą dostępne (widoczne ani słyszalne) dla osób nieuprawnionych. Wynika to z m.in. z przepisów RODO. Również dokumenty tożsamości pacjent tylko okazuje tj. nie musi podawać dokumentu do ręki rejestratorce, ale właśnie okazać, czyli zaprezentować w taki sposób aby personel rejestracji mógł zobaczyć zdjęcie i odczytać dane personalne oraz cechy dokumentu.
Nie jest nadgorliwością ani nadużyciem każdorazowe „legitymowanie” pacjentów w placówkach medycznych. To obowiązek zarówno pacjenta jak i świadczeniodawcy.
menedżer służby zdrowia
